Het probleem met bitcoin

Wanneer een technologie zoveel aandacht krijgt klinkt er ook altijd een kritische noot. Daarom in dit blog een review van het artikel van Danny Bradbury: ‘The problem with bitcoin’.

Danny Bradbury is een technologie journalist die in duidelijk taal complexe technologie weet te duiden. Allereerst beschrijft hij de nadelen van het huidige bancaire stelsel, zoals het benodigde vertrouwen, de kostbaarheid en de tekortomende transparantie. Daar tegenover zet hij de wiskunde: wiskundig bewijs is onweerlegbaar, transparant. De algoritmes die ten gronslag liggen aan de bitcoin zouden dit dan dus ook moeten zijn. Tot zover klinkt het nog vrij positief, welk probleem heeft Bradbury dan met bitcoin?

De 51% aanval

In een eerder artikel is dit idee al even kort benoemd, maar Bradbury gaat er in zijn artikel wat dieper op in. Het gevaar ligt hem in het volgende: op het moment dat een groep miners 51% of meer van de hash rate bemachtigd, zijn zij theoretisch in staat om hun eigenlijk blokken ‘op te lossen’, te verifieëren. Dit kan frauduleus gedrag opleveren, zoals een ‘double-spending’ aanval.

Bradbury legt ‘de 51% aanval’ als volgt uit (vrij vertaald): op het moment dat een kwaadwillende een bitcoin naar een ontvanger stuurt in ruil voor een product of dienst, kan hij ook vastleggen dat deze bitcoin naar een ander bitcoin adres gestuurd is in zijn/haar eigen blok. Omdat deze transacties niet terug te draaien zijn, kan de bitcoin twee keer uitgegeven worden zonder dat iemand er iets aan kan doen. Dat dit in de praktijk daadwerkelijk gebeurt is terug te zien in het geval van Feathercoin.

Code-based attacks

Een andere manier waarop de bitcoin aangevallen zou kunnen worden is middels de code. Een groep developers voegt features toe aan de originele source code om deze te verbeteren. Bradbury vraagt zich af hoe moeilijk het is om een ‘bug’ te organiseren in een nieuwe release. Ondanks dat velen de volledige code lezen voordat deze wordt geupdate, kan een miniscule aanpassing toch zijn weg vinden in de uiteindelijke release. Ook dit is al eens voorgevallen, en zelfs bij bitcoin. In juni 2013 werd het netwerk verrast door een fout in de originele broncode die door kwaadwillenden werd misbruikt.

Bradbury vraagt zich af hoe moeilijk het is om een ‘bug’ te organiseren in een nieuwe release

En meer

Daarnaast worden er nog de ‘dust transactions’ benoemd als mogelijk aanvalstactiek: het verzenden van een enorme hoeveelheid mini-transacties, die bijna geen bitcoin verzenden maar wel veel ruimte in de blockchain opeisen. Hierdoor kan de ketting opgeblazen worden, of in Bradbury’s woorden…

It can end up bloating the chain

Niet getreurd, dergelijke problemen kunnen vaak nog door de hardwerkende open source developers opgelost worden. Zo hebben ze in het geval van de ‘dust transactions’ het minimaal aantal te verzenden bitcoin verhoogd waardoor dit soort aanvallen moeilijker gemaakt worden.

Al met al heeft bitcoin in het verleden, heden en waarschijnlijk de toekomst te maken met kwetsbaarheden in de code, waarbij het moeilijk is om de premisse te accepteren dat de code ooit 100% waterdicht zal zijn.